HINDRAF : Membela Nasib Atau Mencari Keuntungan RM 1 Juta?

Lebih 150 tahun dahulu, buruh dari India di bawa oleh British di bawah Sistem Kangani pada tahun 1786 hingga 1957 untuk bekerja di ladang-ladang getah dan kelapa sawit di Tanah Melayu. Buruh-buruh India yang dibawa masuk pada zaman itu diperlakukan bagai hamba suruhan British yang berkuasa menjajah di Tanah Melayu.

Jika di lihat seawal kedatangan masyarakat tersebut di Tanah Melayu pada satu masa dahulu mereka tidak dapat memajukan identiti serta budaya sendiri berbanding pada waktu kini, yang mana mereka bebas berpersatuan dan mengamalkan amalan dan kepercayaan mereka sendiri. Kita dapat lihat lagi dengan jelas Kuil Sri Subramaniar Swamy Devasthanam yang besar di Batu Caves memberi peluang kepada masyarakat India menjalankan aktiviti mereka.

Hari ini masyarakat India ramai yang berjaya atas daya usaha mereka sendiri dalam bidang pengajian dan kerana kemajuan itu, mereka tidak dibelenggu dengan kemiskinan lagi sehingga ramai yang menjadi doktor, jurutera dan akauntan serta usahawan berjaya. Contoh yang paling jelas ialah usahawan T. Ananda Krishnan yang mempunyai aset sebanyak AS$ 7.2 billion sekaligus digelar orang India yang terkaya di Malaysia selepas Robert Kuok.

Tuduhan yang melulu menyatakan bahawa Malaysia melakukan dasar pembersihan kaum atau “ethnic cleansing” merupakan tuduhan yang tidak berasas. Jika ingin dilihat, masyarakat India di negara mereka sendiri nasibnya tidak terbela dan terjamin sepertimana masyarakat India di Malaysia.

Tidak benar sama sekali kerajaan Malaysia menganaktirikan kaum India. Tuduhan bahawa berlaku pembersihan kaum adalah fitnah melampau yang mempunyai niat yang sangat jahat. Sebenarnya di mana-mana sahaja contoh kejayaan yang di miliki oleh kaum India di Malaysia dapat di lihat dengan jelas.

Sebab itu bukan sesuatu perkara yang mengejutkan apabila di satu persidangan terkemuka yang dianjurkan baru-baru ini, seorang ahli panel membangkitkan mengenai kira-kira 150,000 petani di India membunuh diri dalam tempoh satu dekad lepas akibat dihimpit kemiskinan. Jumlah ini bersamaan dengan purata satu kematian setiap 30 minit. Terbukti kaum India lebih bernasib malang di negara asal mereka sendiri.

Susu yang diberi tuba yang dibalas, masyarakat India tidak membuka fikiran dan mata tetapi hanya memikirkan keuntungan yang bakal di peroleh, iaitu menuntut ganti rugi 4 trilion Paun British (RM 27.7 trillion ) atau RM 1 juta bagi setiap rakyat India di Malaysia dan kerana dibutakan dengan janji duit, mereka sanggup mencemarkan nama baik negara tempat mereka menumpang tuah selama ini.

Masyarakat India yang menyokong perhimpunan haram anjuran HINDRAF juga bagai kerbau di cucuk hidung, hanya mengikut sahaja usul yang dibangkitkan tanpa mereka sedari bahawa diri mereka sendiri diperalatkan. Sikap tidak mengkaji dan menyelidik terlebih awal menunjukkan mereka hanya seperti orang suruhan.